تکی و تجمعی پیچیدن پرتقال (Citrus sinensis (L.) Osbeck) "والنسیا" در انواع ورقه های جمع شونده گرمایی پلی اتیلن سبک (LDPE)، پلی اتیلن سنگین (HDPE)، پلی پروپیلن آرایش یافته (OPP) و پلی واینیل کلرید (PVC) تا مدت 4 ماه با سردخانه مقایسه گردیدند. تکی و تجمعی پیچیدن میوه ها با ورقه های LDPE،HDPE  و OPP در شرایط انبار معمولی 49-64.6%RH)، (20.7-33°C وقتی با میوه های بسته بندی نشده انبار سرد 80-85%RH)، (5°C مقایسه گردیدند، کاهش وزن و بازار پسندی آن ها تا ماه اول به هم شبیه بود؛ اما ورقه PVC چنین اثری نداشت. درصد آب پوست میوه های تکی و تجمعی پیچیده شده با ورقه های LDPE و HDPE همانند میوه های بسته بندی نشده انبار سرد حفظ گردید، اما نرم تر بودند. صرفنظر از ضخامت ورقه ها، در هر دو روش بسته بندی، ورقه های LDPE، HDPE،OPP  و PVC به ترتیب به مقدارهای بیشتر و کمتر از کاهش وزن میوه جلوگیری کردند. همچنین، احتمال نفوذ پذیری ورقه ها نسبت به بخار آب علاوه بر ترکیب شیمیایی ورقه ها تحت تاثیر ضخامت ورقه ها نیز قرار می گیرد. میوه های تجمعی پیچیده شده در انبار سرد، و تا 2 ماه در انبار معمولی کاهش وزن بیشتری نسبت به تکی پیچیده شده داشتند. اختلاف معنی داری بین بسته بندی تکی و تجمعی میوه ها از نظر درصد آب پوست و سفتی پیدا نشد. اثر مفید بسته بندی تجمعی به دلیل ایجاد لایه فضای اشباع از آب در اطراف میوه های تجمعی بود. مشاهده گردید که روش تجمعی پیچیدن مانند تکی پیچیدن تازگی میوه ها را حفظ می نماید.

شاخص های کیفی از اهداف مهم برنامه اصلاح گوجه فرنگی است. این مطالعه باهدف بررسی ساختار ژنتیکی لاین های مختلف گوجه فرنگی و هیبریدهای حاصل از تلاقی های دای آلل کامل انجام شد. در این پژوهش تجزیه ژنتیکی صفات مهم مرتبط با وزن و کیفیت میوه گوجه فرنگی مانند ظرفیت آنتی اکسیدانی، فلاونوئید کل، فنول کل و ویتامین ث موردبررسی قرار گرفت. تجزیه واریانس داده ها در قالب طرح بلوک کامل تصادفی و تجزیه دای آلل به روش اول گریفینگ انجام شد. تجزیه واریانس داده ها اختلاف بسیار معنی داری را در بین ژنوتیپ ها برای کلیه صفات موردمطالعه نشان داد. معنی دار بودن نسبت واریانس GCA به SCA برای صفات متوسط وزن میوه، فنول کل و فلاونوئید کل نشان داد که سهم اثرات افزایشی در کنترل این صفات بیشتر از اثر غیر افزایشی ژن ها است و روش انتخاب می تواند جهت بهبود این صفات و رسیدن به ارقام با وزن میوه، فنول کل و فلاونوئید بیشتر، مفید باشد. درحالی که صفات ویتامین ث و ظرفیت آنتی اکسیدانی توسط اثرات غیر افزایشی ژن ها کنترل می شدند؛ بنابراین با توجه به بالا نبودن پتانسیل انتخاب برای این صفات می توان از روش های مبتنی بر دورگه گیری برای اصلاح این صفات استفاده کرد.

This study aimed to estimate the genetic parameters of body Weight traits in Markhoz goats, using B-spline random regression models. The data used in this study included 19549 records collected during 29 years (1992-2021) in Markhoz goat Breeding Research Station, located in Sanandaj, Iran. The model used to analyze data included fixed effects (year of birth, sex, type of birth and age of dam) and random effects including direct additive genetic, maternal additive genetic, permanent environmental and maternal permanent environmental assuming homogeneous and heterogeneous residual variance during the time. Akaike (BIC) and Bayesian (BIC) information criteria were used to compare the models and bspq.4.4.4.4 was selected as the best model. The direct heritability values for birth, 3-month, 6-month, 9-month and 12-month Weights were estimated to be 0.14, 0.16, 0.08, 0.28 and 0.26, respectively. Genetic correlation between body Weights at birth and 3-month, birth and 6-month, birth and 9-month, birth and 12-month, 3-month and 6-month, 3-month and 9-month, 3-month and 12-month, 6-months and 9-month and 9-month and 12-month were 0.22, 0.38, 0.21, 0.56, -0.26, 0.30, 0.62, 0.86 and 0.77, respectively. The highest phenotypic correlation was between the Weight of 9-month and 12-month (0.82) and the lowest correlation was between birth Weight and 3-month and 6-month (0.12). The results showed that the 9-month Weight is a good criterion for selection in Markhoz goats.

به منظور بررسی عملکرد و اجزای عملکرد سه توده طالبی (سمسوری ورامین، تیل سبز مشهد و مگسی نیشابور) در سطوح مختلف شوری (2 و 8 دسی زیمنس بر متر) پژوهشی در سال 1391 در مرکز تحقیقات کشاورزی ورامین انجام شد. در این پژوهش طرح کرتهای خرد شده بر اساس طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار استفاده شد و دو سطح شوری کرت های اصلی و سه توده طالبی کرت های فرعی را تشکیل دادند. اثر برهمکنش شوری و ژنوتیپ بر صفت طول میوه (در سطح یک درصد) و بر صفات ضخامت حفره بذر، درصد مواد جامد محلول، قطر گوشت میوه، وزن میوه و عملکرد تازه از نظر آماری معنی دار (در سطح 5 درصد) بود. در شوری 8 دسی زیمنس بر متر عملکرد تازه سمسوری ورامین، تیل سبز مشهد و مگسی نیشابور نسبت به شوری 2 دسی زیمنس بر متر به ترتیب 7/32، 6/45 و 80 درصد کاهش یافت. با افزایش شوری از 2 به 8 دسی زیمنس بر متر راندمان مصرف آب در سه توده سمسوری ورامین، تیل سبز مشهد و مگسی نیشابور به ترتیب 6/32، 48/45 و 7/80 درصد کاهش یافت. تیمار شوری 8 دسی زیمنس بر متر نسبت به تیمار شاهد، درصد مواد جامد محلول میوه را در توده مگسی نیشابور، تیل سبز مشهد و سمسوری به ترتیب 8/5، 75/1 و 5/1 برابر افزایش داد. با توجه به افت عملکرد هر سه توده آزمایش شده در این پژوهش، استفاده از آب با شوری 8 دسی زیمنس بر متر نمی تواند برای کشت این محصول در منطقه مناسب باشد.

در این تحقیق محلولپاشی با سولفات روی در بهار 1389 روی پرتقال رقم تامسون در باغ تحقیقاتی در گرگان انجام گرفته است. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی اجرا شد که در آن از سه سطح سولفات روی (2، 4 و 6 گرم در لیتر) و شاهد استفاده شد. محلول پاشی در بهار قبل از باز شدن جوانه های گل انجام گرفت. نتایج نشان میدهد که تیمار با غلظت 4 میلی گرم در لیتر سولفات روی بیشترین میزان وزن میوه و تعداد میوه در درخت و بیشترین تاثیر را بر افزایش غلظت نیتروژن، فسفر و پتاسیم دربرگ در مقایسه با شاهد داشته است. همچنین همبستگی مثبت و معنی داری بین میزان روی و آهن با محلول پاشی سولفات روی به دست آمده است. اختلاف معنی داری بین مقدار غلظت موثره سولفات روی در تمامی تیمارها مشاهده گردید. در نهایت تیمارهای سولفات روی موجب افزایش عملکرد شد.

Recognition and understanding the genetic control of traits, combining ability and genetic structure are directly related to the success of breeding programs. For this purpose, a 7 × 7 one-way diallel design was conducted in a randomized complete block design with three replications. The measured traits were included plant height, height to the first capsule, number of days to 50% and 90% of flowering, number of capsules per plant, number of seeds per capsule, number of days to physiological ripening, number of branches, leaves number and length, 1000-seeds Weight, capsule Weight, length and width, chlorophyll a, b and total chlorophyll, biological andeconomic yields, harvest index, oil and protein percentage. Analysis of variance showed that there was a significant difference between genotypes and diallel analysis showed that the additive variance of all traits and dominant variance of all traits except height to the first Fruit-bearing capsule were significant. The oltan cultivar was the best and Ardestan genotype was the worst genotype in terms of general combining ability. Sabzevar×TS-3 and Sirjan×Fars were the best hybrids in most traits. The general heritability was between 0.90 to 0.96 for biologic yield and number of branches, respectively and narrow heritability was between 0.36 to 0.91 for the number of branches and harvest index, respectively. The analysis of variance by Hayman method confirmed the results of Griffing analysis.